De paradox van de Topvrouw

‘Ik? Topvrouw?! Hoor ik daar wel bij? Ik ben toch niet zo belangrijk?’

Dit heb ik de afgelopen weken vaak gehoord.

Het blijft me verbazen.

Hoe komt het toch dat al die ondernemende vrouwen en ondernemersvrouwen zichzelf zo onderwaarderen?

Hoe komt het dat de vrouw die een onderneming runt, voor het huishouden en de kinderen zorgt, haar werk, vrouw-zijn en partnerschap dagelijks succesvol combineert dit vanzelfsprekend vindt?

Hoe komt het dat de ondernemersvrouw die er alles aan doet om de onderneming van haar partner op alle mogelijke manieren te steunen en ervoor te zorgen dat de weg vrij blijft van onnodige obstakels voor haar partner zodat deze volledige focus op de onderneming houdt, zichzelf zo onderwaardeert?

Hoe komt het dat de positie van Topvrouwen anno 2024 zo in de schaduw kan blijven staan?

Hoe komt het dat de ondernemende vrouw met partner die ook een voltijdse job heeft, haar werk tussen de bedrijven door afwerkt terwijl haar partner kan gaan werken, naar de sportschool kan gaan of met vrienden kan afspreken?

Hoe komt het dat de Topvrouw regelmatig moeilijkheden ondervindt in de zoektocht naar een partner die haar volledig steunt in haar ondernemerschap?

Hoe komt het dat deze Topvrouwen het aanvaarden dat zij, ook anno 2024, veel extra werk en zorg op zich nemen – met alle gevolgen van dien? (Lees hiervoor het boek ‘Wanneer het lichaam ‘nee’ zegt, van dr. Gabor Maté)

En dit allemaal terwijl er van haar wordt verwacht dat ze er goed verzorgd uit ziet, goedgemutst is, aan sport doet, gezonde maaltijden kookt en ze de vrienden- en familierelaties onderhoudt.

Weet u het misschien?

Daphne Surink - Topvrouw?